Kelimeler Aracılığıyla Dile Yerleşmek

Kendimize, deneyimimize, hissettiklerimize dair olanı anlatmak ve en çokta anlamak için kelimeleri kullanırız. Karışımızdaki kişiye aktarmaya çalıştığımız şey, içimizde olup biteni kelimeler üzerinden tanımaktır. Doğru kelimeyi bulmaya çalışırız doğru bir şekilde anlayabilmek için. Ötekine anlatarak anlarız. Anlama yaklaşırız. Kelimeler aracılığıyla dile yerleşip, kendimize yaklaşırız. Bunu terapide daha odaklı ve özel bir yerde yapabiliyoruz. Ancak günlük hayatımızda kurduğumuz diyaloglarda ya da içsel konuşmalarımızda yapmakta olduğumuz şey bundan pek farklı değil. Aktarmaya çalıştığımız şey üzerinden kendimizi anlamaya çalışıyoruz.

Gerçek travmalar güçlü duygular uyandırır. Güçlü duyguların güçlü temsillere ihtiyacı vardır. Duyguyu temsil edecek şeyler terapide bazen sessizlik olur, bazen sesler/kelimeler, bazen gözyaşı, bazen de kahkaha olur. Travmanın yaratımı olan kelimesizlik hali, dil aracılığıyla kendini deneyimin içinde saklı olan kelimelere bırakır. Temsili olan şey ise artık içimize katabildiğimiz, içimizdeki diğer parçalarla harmanlayabildiğimiz, yani yaşantılarımızla bütünleşebildiğimiz deneyim parçacıklarını oluşturur. Ve bu parçalar bir araya gelip birleştiğinde eserimizin kendisi ortaya çıkar. Kendiliğimiz.